De vrees en de bezorgdheid zijn een normaal onderdeel — zelfs essentieel — van het leven. Zij bereiden ons op gevaar voor, dat tot fysiologische veranderingen leidt die ons om effectief aan een bedreiging toelaten te antwoorden. De vrees is zeer ongecompliceerd. Het doet zich in antwoord op direct gevaar voor, zodat is het onverwacht, gewoonlijk zeer intens, en beperkt tot de dichtbije situatie. Uw reactie op de vrees, zoals het springen uit de weg van een tegemoetkomende auto, lost snel de situatie op.

De bezorgdheid, enerzijds, is meer algemeen en complex. Het wordt gevoeld in afwachting van gevaar, en met de capaciteit geassoci�ërd te voorspellen, voorbereidingen te treffen voor, en aan verandering aan te passen. Vaak, duurt het oud, en zijn oorzaak blijft slecht gedefinieerd. Bijvoorbeeld, kan iemand moeilijk over het openbare spreken een strakheid in de maag voor dagen vóór een geplande bespreking ervaren.

Zowel verzenden de vrees als de bezorgdheid signalen door het lichaam die alle systemen voor mogelijk gevaar voorbereiden. De hormonen, zoals adrenaline en catecholamine, worden vrijgegeven in wat „strijd of vlucht“ reactie genoemd geworden is. De plotselinge verhoging van hormoonniveaus versnelt het hart en verhoogt de hoeveelheid bloed dat wordt gepompt. Tezelfdertijd halen de spieren aan, verhogend de capaciteit van het individu om van gevaar te vechten of te vluchten. De intensiteit van deze fysiologische reacties vari�ërt al naar gelang de ernst van de gebeurtenis of dacht dat gevonkt de emotie, de sterkte van de de vrees of bezorgdheid van het individu, en zijn of haar vroegere ervaring en genetische makeup.

Terwijl zowel de vrees als de bezorgdheid een ontwakenreactie kunnen veroorzaken, divergeren hun andere gevolgen. De zeer intense vrees dient soms het lichaam „bevriezen“ om het tegen kwaad te beschermen, veroorzakend weinig of geen verandering in harttarief en blokkerend de impuls om zich te bewegen. In bezorgdheid, leiden de fysieke veranderingen die door ontwaken worden veroorzaakt tot een tweede stadium duidelijk door gedachte patronen zoals zorg, ontzetting, en geestelijk speelt van bezorgdheid-wekkende gebeurtenissen over.

De gedeprimeerde mensen zullen neer droevig, of „,“ schijnen of kunnen niet kunnen van hun normale activiteiten genieten. Zij kunnen geen eetlust hebben en gewicht (hoewel sommige mensen meer en aanwinstengewicht wanneer gedeprimeerd eten) verliezen. Zij kunnen teveel of te weinig slapen, moeilijkheid hebben die naar slaap, slaap rusteloos gaat, of zeer vroeg in de ochtend wekken. Zij kunnen van schuldig, waardeloos, of hopeloos het voelen spreken; zij kunnen energie niet hebben of zijn jumpy en geageerd. Zij kunnen over het doden van denken en kunnen een zelfmoordpoging zelfs maken. Sommige gedeprimeerde mensen hebben waanideeën (valse, vaste ideeën) over armoede, ziekte, of sinfulness die met hun depressie verwant zijn. Vaak is het gevoel van depressie slechter in een bepaalde tijd van dag, bijvoorbeeld, elke ochtend of elke avond.

Hoewel de bezorgdheidswanorde verscheidene verschillende vormen neemt, neigen bepaalde algemene symptomen om in allemaal te verschijnen. Wanneer het bespreken van hun voorwaarde, melden de mensen met bezorgdheidswanorde vaak het volgende: - koude/klame handen - diarree - dizziness - droge mond - snelle impuls - moeheid - jitteriness - stuk in de keel - spierpijnen - verdoofdheid/het tintelen van handen, voeten, of ander lichaamsdeel - rennend of verpletterend hart - snelle ademhaling - shakiness die - zweet - spanning die - beeft - verstoorde maag

Als u bovenmatig ongerust gemaakt over een aantal dagelijkse problemen minstens zes maanden bent geweest en minstens zes van de gemeenschappelijke vroeger vermelde symptomen van bezorgdheid gehad, kunt u bezorgdheidswanorde veralgemeend hebben. Controle met uw familiearts of geestelijke gezondheidsberoeps. De algemene bezorgdheidswanorde is hoogst te behandelen.

De deskundigen hebben nog om met de worteloorzaak van bezorgdheidswanorde akkoord te gaan. In feite, staan de meesten toe dat verscheidene factoren bij het werk in elk geval kunnen zijn.

De biochemische theorie stelt voor dat de biologische onevenwichtigheid, misschien onder de neurotransmitters in de hersenen, de primaire oorzaak van bezorgdheidswanorde kan zijn. In één studie de onderzoekers konden namelijk een paniekaanval eenvoudig teweegbrengen in sommige mensen door bepaalde chemische producten te gieten. Vele wetenschappers betrokken bij bezorgdheidsonderzoek debatteren nu dat de verbeterende biochemische onevenwichtigheid met medicijn het eerste doel van behandeling zou moeten zijn. Andere studies suggereren dat de biochemische veranderingen ook door de psychologische en gedragsveranderingen kunnen worden bereikt die door psychotherapy worden veroorzaakt.

1. Herinner dat hoewel uw gevoel en symptomen zeer bang makend zijn, zij niet gevaarlijk of schadelijk zijn. 2. Begrijp dat wat u ervaart een overdrijving van uw normale lichamelijke te beklemtonen reacties is. 3. Bestrijd uw gevoel niet of probeer om hen weg te wensen. Meer bent u bereid om hen onder ogen te zien, minder intens zullen zij worden. 4. Voeg niet aan uw paniek toe door over wat „te denken“ zou kunnen gebeuren. 5. Verblijf in het heden. Het bericht wat werkelijk aan u gebeurt in tegenstelling tot wat u denkt zou kunnen gebeuren. 6. Etiketteer uw vreesniveau van nul tot 10 en let op het uitgaan en verslaan. Bericht dat het niet bij zeer op hoog niveau voor meer dan een paar seconden blijft. 7. Wanneer de vrees begint teweeg te brengen „wat als“ het denken, nadruk en een eenvoudige en handelbare taak zoals het tellen achteruit van 100 door threes of het breken van een rubberband op uw pols uitvoeren. 8. Bericht dat wanneer u ophoudt toevoegend angstaanjagende gedachten aan uw vrees, het begint langzaam te verdwijnen. 9. Wanneer de vrees komt, verwacht en keur het goed. Wacht en geef het tijd om zonder het lopen vanaf het over te gaan. 10. Trots ben van de vooruitgang u, boekt en over hoe goed denkt u van mening zult zijn wanneer u dit keer slaagt.

Hoewel het ongewoon is, kunnen bepaalde medische problemen de symptomen van bezorgdheid nabootsen, of zelfs het produceren. De hartkloppingen en shortness van adem die door een onregelmatige hartslag worden veroorzaakt kunnen gemakkelijk met bezorgdheid worden verward. Een klonter in de long (longembolie) veroorzaakt vaak onverklaard gevoel van bezorgdheid. De neurologische problemen zoals epilepsie en hersenenwanorde kunnen van symptomen van bezorgdheid de oorzaak zijn. Kan zo bloedarmoede, diabetes, schildklierziekte, en bijnierproblemen. In het algemeen, zullen deze symptomen verdwijnen wanneer de onderliggende ziekte onder controle wordt gebracht, hoewel de bezorgdheid soms afzonderlijke behandeling vereist.

De bezorgdheid verbonden aan het nemen of het beëindigen medicijnen en andere substanties kan gewoonlijk gemakkelijk worden verlicht zodra de oorzaak wordt erkend. Het is daarom essentieel om uw arts van een volledige verlaging van uw geneesmiddelen — met inbegrip van producten over de toonbank — en van uw het eten en het drinken gewoonten te voorzien.

De psychofarmacologie, de behandeling van psychiatrische wanorde en de emotionele nood met medicijn, hebben zich in de loop van de laatste vijftig jaar ontwikkeld, aangezien ons begrip van de werkingen van de hersenen in verfijning is gestegen. Wanneer het medicijn voor geestelijke en emotionele ziekte wordt voorgeschreven, het frequentste doel is het chemische evenwicht binnen de hersenen te herstellen, daardoor herstellend evenwicht aan het volledige systeem. Bepaalde drugs functioneren om bepaalde symptomen, zoals te richten wanneer de kalmerende middelen voor slapeloosheid worden voorgeschreven. De medicijnen kunnen aan langzame ziekteprocessen, zoals werken wanneer het anti-oxyderend worden gebruikt om Alzheimer te behandelen. Nog controleren andere drugs het hunkeren naar en houden ander problematisch gedrag, zoals genomen aan controlealcoholisme in bedwang.

Het is niet volledig duidelijk waarom de psychotrope medicijnen werken; maar toch blijkt het dat zij saldo binnen de chemie van de hersenen opnieuw vestigen. Het gedrag wordt door berichten bepaald die binnen de hersenen van één zenuwcel aan een andere door diverse chemische producten worden overgebracht. Deze chemische producten worden genoemd neurotransmitters. Door miljoenen zenuwcellen binnen de hersenen, brengen de chemische producten geheugen, slaappatronen, waarnemingen, gevoel, stemmingen en gedachten teweeg. De elektrische stroom die de berichten draagt wordt ontvangen tegen zenuweinden, genoemd synapsen, die dan de neurotransmitter vrijgeven. Deze chemische producten, beurtelings, verspreiden het bericht door de volgende zenuwen in lijn te bevorderen om op het elektrobericht te verzenden. Zodra gebruikt, is het neurotransmitterchemische product teruggekeerd en in het zenuweind opgeslagen. Dit recyclingsprocédé wordt geroepen reuptake. Wanneer dit signalerende proces scheef gaat, worden de gevolgen gezien in het gedrag van een persoon en in zijn emoties, waarnemingen, sensaties, en ideeën ervaren.

De interpretatie van de definitie

Bezorgdheid

• Een staat van uneasiness en vrees, zoals over toekomstige onzekerheden.


• Zorg of spanning in antwoord op echte of ingebeelde spanning, gevaar, of gevreesde situaties. De fysieke reacties zoals snelle impuls, het zweten, het beven, de moeheid, en de zwakheid kunnen bezorgdheid begeleiden.

De wanorde van de bezorgdheid

• Een psychiatrische wanorde die de aanwezigheid van bezorgdheid impliceert die zo intens of zo vaak aanwezig is dat het moeilijkheid of nood voor het individu veroorzaakt.


• Om het even welk van diverse wanorde waarin de bezorgdheid of de primaire storing is of het resultaat van het confronteren van een gevreesd situatie of een voorwerp is; zij omvatten obsessive-compulsive wanorde en posttraumatic spanningswanorde.

Vrees

• De vrees is een onplezierig gevoel van waargenomen risico of gevaar, of het echt of ingebeeld is.

Depressie

• In psychiatrie, een symptoom van stemmingswanorde die door intens gevoel van verlies wordt gekenmerkt, droefheid, hopelessness, mislukking, en verwerping.

Geestelijke gezondheid

• Een staat van emotioneel en psychologisch welzijn waarin een individu zijn of haar cognitieve en emotionele mogelijkheden gebruiken, in de maatschappij kan functioneren, en de gewone eisen van het dagelijkse leven ontmoeten.


• De psychologische staat van iemand wie op een bevredigend niveau van emotionele en gedragsaanpassing functioneert.

Spanning

• Een staat van extreme moeilijkheid, druk, of spanning.


• Een fysieke en psychologische reactie die uit wordt blootgesteld aan de vraag of een druk voortvloeit.

Open great world around us.